Recensie Ik zie, ik zie - Ellie Marney

Summary Hebbanbuzz met een YA thriller over seriemoordenaars.

 

Ellie Marney

Ik zie, ik zie

(None Shall Sleep)

416 blz.
ISBN: 9789026153709
2021 © De Fontein

23/02/2021

vertaling: Sandra van de Ven

‘Dit gebeurt niet echt. Dit is te surreëel, te gevaarlijk, te verkeerd’.

‘Alle seriemoordenaars zijn hetzelfde. Overheersing. Aan de touwtjes trekken. De manipulatie van de mensen om je heen, dat je hun wijsmaakt dat je normaal bent. Dat is alles. Meer zit er niet achter’. 

Vanuit de achterliggende gedachte dat moordenaars gemakkelijker praten met iemand van hun eigen leeftijd worden de jonge Travis Bell en Emma Lewis gerekruteerd door de FBI. Hun taak is het verzamelen en analyseren van gegevens door middel van interviews met jonge seriemoordenaars die zich achter de tralies bevinden. Al snel raakt hun opdracht verstrikt in een lopend onderzoek naar een moordenaar die een spoor achterlaat van hele jonge slachtoffers. De enige die hen meer inzicht lijkt te kunnen geven over de persoon achter de misdaden is de jonge seriemoordenaar Simon Gutmunsson. Superintelligent, een meester in het manipuleren van mensen en levensgevaarlijk en hij lijkt alleen te willen praten met Emma. 

Het verhaal speelt zich volgens de informatie op de achterflap af in de jaren 80. Tot aan het eind van het boek blijft het een beetje een raadsel wat hiervan de toegevoegde waarde is.. Emma en Travis zijn beiden getraumatiseerd door toedoen van een seriemoordenaar en de FBI lijkt van mening dat zij hierdoor de aangewezen personen om zich te kunnen verplaatsen in zowel dader als slachtoffer. De gebeurtenissen bestrijken een korte periode in de tijd en worden verteld vanuit Emma in de derde persoon. De plot heeft een trage opbouw waarbij de nadruk ligt op de verschillende personages waarvan Emma, Travis en Simon verreweg de meest interessante zijn. Ook de band die er groeit tussen Emma en Travis, de manier waarop ze elkaar zonder al te veel woorden begrijpen en ondersteunen krijgt veel aandacht. Hierdoor kabbelt het verhaal voort, het wordt nergens minder boeiend maar echt spannend wordt het ook niet. De lezer moet behoorlijk wat geduld hebben want pas in de finale wordt het zenuwslopend spannend. 

‘Wat hij wel weet is dat ze er nu tot over hun oren inzitten, waarschijnlijk te diep om nog terug te krabbelen, en de enige manier om erdoorheen te komen is snel de moordenaar te pakken’. 

Afgezien van de jonge hoofdpersonen voelt Ik zie, ik zie niet als een echte YA-thriller aan. Het is zo dat de manier waarop Emma en Travis informatie analyseren inderdaad andere inzichten oplevert, maar ik had wel iets meer verwacht van deze insteek. Daarbij is ook nog eens de associatie met belangrijke elementen uit Silence of the Lambs zo nadrukkelijk aanwezig, wat afbreuk doet aan de originaliteit. Buiten kijf staat het schrijftalent van de auteur. Ze neemt je zo moeiteloos mee in het verhaal en de personages dat het je bijna ontgaat dat je aan het lezen bent, als een film trekken de gebeurtenissen aan de lezer voorbij. 

Ik zie, ik zie is een goed opgebouwde thriller met tot de verbeelding sprekende jonge hoofdpersonen dat met de finale goedmaakt wat het verhaal verder aan spanning tekort komt.

Ik mocht dit boek lezen voor een Hebbanbuzz.

afbeelding © website auteur