De cover en de titel van het boek De honden sprak me op de één of andere manier zo aan dat ik dit boek wel vijf keer heb opgepakt op mijn werk. En weer teruggezet omdat ik elke keer al te veel had liggen dat nog gelezen moest worden. Het is een jeugdboek en niet te dik, dus toen ik hem weer tegenkwam heb ik de knoop maar doorgehakt. Thuis ben ik er direct in begonnen om te voorkomen dat het onderop de stapel terecht zou komen. Soms zijn er van die boeken waarvan je je afvraagt waarom je het niet al veel eerder bent gaan lezen. De honden van Allan Stratton is er zo één, ik had het gewoon de eerste keer dat ik het in mijn handen had al mee naar huis moeten nemen!
