In 2014 verscheen Ilse Ruijters' debuut De onderkant van sneeuw, een spannende psychologische thriller waar ik erg van heb genoten. Ze won er de Hebban Thriller Debuutprijs mee, dus ik was blijkbaar niet de enige. Na lang, erg lang, wachten is er nu eindelijk haar tweede thriller. Van Later als ik dood ben heeft ze 37 versies geschreven, het heeft maar liefst 5x een andere werktitel gehad en het verscheen een half jaar later dan in eerste instantie was gepland. Ilse wilde zeker van haar zaak zijn en heeft er dus ruim de tijd voor genomen. Ik wilde dit boek heel erg graag lezen om te ontdekken of het haar weer was gelukt om een supergoed boek te schrijven.
